กฎสัจธรรม-สร้างปาฏิหาริย์

กฎสัจธรรม-สร้างปาฏิหาริย์
ปาฏิหาริย์คือคำเทศน์สอนจากปากพระพุทธเจ้าโดยตรง เมื่อ 2600ปีมาแล้ว
เรียกว่า อนุศาสนีย์ปาฏิหาริย์ เพราะเป็นคำสอนที่เปลี่ยนจิตใจปุถุชนให้กลายเป็นอริยะบุคคลได้
เช่น องคุลีมาล และอีกหลายๆท่านในสมัยพุทธกาล

องค์ความรู้มาจากการศึกษาจากหนังสือพุทธวจน และการสั่งสมสุตตะ
จากการฟังคลิปธรรมะสาธายายธรรมจาก พอจ. คึกฤทธิ์ วัดนาป่าพง
ที่มีอยู่มากมายหลายร้อยคลิปในยูทูบ
รวมถึงประสบการณ์หลายครั้งในการปฏิบัติธรรมแนวทางสติปัฏฐาน4
และเมื่อครูริชชี่ได้มาพบกับพุทธวจน ได้ศึกษาทั้งจากหนังสือ ฟังคลิป พอจ.คึกฤทธิ์
รวมถึงได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดนาป่าพง
 
ทำให้ครูริชชี่ทราบความจริงว่า
เป็นฆราวาสก็สามารถบรรลุธรรมได้
ไม่จำเป็นต้องไปบวช

เมื่อครูริชชี่ได้ศึกษาจนเกิดเกิดปัญญา เข้าใจ รู้แจ้งในข้อธรรมต่างๆ
ที่สำคัญและจำเป็นต่อฆราวาส ที่ควรรู้ในชาตินี้
จึงตั้งใจนำองค์ความรู้ที่รวบรวมมาสรุปเป็นการเรียนการสอนที่ฆราวาสสามารถทำความเข้าใจได้
มาเผยแพร่ให้เกิดประโยชน์ต่อสาธุชนผู้สนใจศึกษาธรรมะและพัฒนาตนให้หลุดพ้น

ฆราวาสถือเป็นส่วนหนึ่งในพุทธบริษัท
ที่ช่วยกันดูแลรักษาและเผยแพร่คำสอนของพระพุทธองค์
ซึ่งเป็นคำสอนที่ควรชวนกันเข้ามาดู มาฟัง มาศึกษา ปฏิบัติตาม
(ไม่ควรปล่อยให้เป็นหน้าที่ของภิกษุฝ่ายเดียว)

สมควรที่ฆราวาสจะช่วยกันประกาศคำสอนที่ถูกต้องตรงจริงจากปากพระพุทธเจ้า
ให้ขยายออกไปได้รับรู้ความจริงทางสัจธรรมของโลก
เพื่อเป็นแสงสว่างให้แก่สาธุชนทั้งหลายได้รู้ตาม
เพื่อสามารถนำตนเองออกจากระบบสังสารวัฏนี้

ประวัติการส่งต่อคำพุทธะดั้งเดิม 2600 ปี
เป็นคำพูด-พุทธวจน ที่ถูกบันทึกไว้ในพระไตรปิฎกโดยพระอรหันต์ 500 รูป
ที่มาประชุมเพื่อสังคายนา รวบรวมคำสอนของพุทธะเป็นหมวดหมู่
หลังจากปรินิพพาน เพียง 21 วัน
มีพระมหากัสสปะ เป็นประธานในการสังคายนา

จากนั้น พ.ศ. 234 พระเจ้าอโศกมหาราช
ส่งสมณทูต เพื่อเผยแพร่คำพุทธะไปทั่วโลก
ทั้งหมด 9 สาย และ สายหนึ่งมาถึงดินแดนสุวรรณภูมิ
ที่เป็นดินแดนแถบประเทศไทยและพม่า ในปัจจุบัน

คำพุทธะได้ถูกจารึกลงในใบลาน เป็นภาษาบาลี ด้วยตัวอักษรขอม 
ถูกรักษา สืบทอดต่อๆกันมาโดยพระมหากษัตริย์
ตั้งแต่สมัย สุโขทัย อยุธยา รัตนโกสินทร์

ต่อมา พ.ศ. 2331 ในยุครัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 1
ทรงรวบรวมขึ้นมาใหม่โดยขอยืมพระไตรปิฎกจากลาว รามัญ
มาให้พระภิกษุสงฆ์ คัดลอกลงในใบลาน เป็นภาษาบาลี ด้วยตัวอักษรขอม
ทำให้เรามีพระไตรปิฎกเป็นของประเทศ ถูกเก็บรักษาไว้ในหอมณเฑียรธรรมในวัดพระแก้ว

ต่อมา พ.ศ. 2436 รัชกาลที่ 5 ทรงเห็นความสำคัญของคำพุทธะที่กำลังจะสูญหาย
หรือถูกแต่งเติมเสริมโดยสาวกต่างๆ 
จึงทรงให้มีการสังคายนา และพิมพ์เป็นหนังสือพระไตรปิฏกเล่มแรกของโลก
เรียกว่า พระไตรปิฏก ฉบับ จปร. อักษรสยาม ร.ศ.112 
(พระไตรปิฎกฉบับตราแผ่นดิน)
คือเป็นภาษาบาลี แต่ทรงเปลี่ยนมาบันทึกเป็นอักษรไทย

ต่อมา พ.ศ. 2470 สมัยรัชกาลที่ 7
ทรงให้ทำสังคายนา รวบรวมจัดทำเป็น
พระไตรปิฏก ฉบับสยามรัฐ ภาษาบาลี อักษรสยาม
จำนวน 45 เล่ม

ต่อมา พ.ศ. 2500 สมัยรัชกาลที่ 9
ทรงให้ทำเป็นพระไตรปิฏกฉบับภาษาไทยครั้งแรกของโลก
เพื่อฉลองพุทธศตวรรษ จำนวน 80 เล่ม

ต่อมา พ.ศ.2514 สมัยรัชกาลที่ 9 
มีการพิมพ์เป็นพระไตรปิฏกภาษาไทย จำนวน 45 เล่ม
เนื่องในวโรกาสที่ทรงครองราชย์ 25 ปี (รัชดาภิเษก)
เรียกว่า พระไตรปิฏก ภาษาไทย ฉบับหลวง

ต่อมา พ.ศ. 2530 สมัยรัชกาลที่ 9 
มีการสังคายนาพระไตรปิฏก เพื่อเป้นการเฉลิมพระเกียรติที่ทรงเจริญพระชนมพรรษา 5 รอบ
เรียกว่า พระไตรปิฏก ฉบับสังคายนา ในพระบรมราชูปภัมภ์ จำนวน 2530 ชุด
แจกจ่ายไปยังวัดหลวง สถาบันการศึกษา หน่วยงานราชการต่างๆ ทั่วประเทศ

จะเห็นว่า พระมหากษัตริย์ไทย ทรงเห็นความสำคัญของบันทึกพระธรรม-คำสอนที่ถูกต้อง
จริงแท้จากพุทธะ จึงรักษา ปกป้อง สืบทอด ส่งต่อกันมาในแต่ละสมัย
รัชกาลที่ 5 ทรงริเริ่มให้บันทึกเป็นอักษรไทย
รัชกาลที่ 9 ทรงให้มีการแปลเป็นภาษาไทย

ดังนั้น คำสอนพุทธะ ที่แท้จริงนี้ จึงมาจากบันทึกที่เป็นหลักฐานสำคัญ
ที่ถูกส่งมาจากอินเดียและดูแล รักษา สืบทอด ส่งต่อกันมา โดยกษัตริย์
เพื่อให้ประชาชนคนไทยได้มีโอกาสทราบและศึกษาคำสอนที่แท้จริงของพุทธะ

ในปัจจุบัน เราไม่สามารถปฏิเสธว่า ไม่รู้คำสอนที่แท้จริงของพุทธะ
เพราะมีแปลเป็นภาษาไทยแล้ว ตั้งแต่ พ.ศ. 2514 คือ ฉบับหลวง
และฉบับ ฉบับสังคายนา ในพระบรมราชูปภัมภ์ พ.ศ. 2530

คำสอนที่มีคุณค่าต่อมวลมนุษยชาติจากพระพุทธเจ้า มีอยู่แล้วในแผ่นดินไทย
และถูกแปลเป็นภาษาไทยให้เสร็จสรรพ
พร้อมให้คนไทย ได้ศึกษาและนำมาปฏิบัติ

ครูริชชี่ จึงเป็น 1 ในคนไทย ที่เป็น 1 ในพุทธบริษัท
ที่อาสาทำงานนี้ เพื่อประชาสัมพันธ์เผยแพร่และส่งต่อ
องค์ความรู้ที่เป็นสัจธรรม-คำพุทธะ
ให้แก่คนไทยให้ได้มากที่สุด

เพื่อให้ตื่นรู้ความจริงว่า พุทธะสอนอะไร และไม่ได้สอนอะไร

เราจะได้รู้เส้นทางที่ถูกต้องตามคำสอนที่แท้จริง
ละทิ้งสิ่งที่ไม่ได้สอน
และหันมาเดินตามแผนที่และเส้นทางที่พุทธะได้ทำไว้แล้ว
ในฐานะที่เป็นฆราวาส (ไม่จำเป็นต้องไปบวช)

ถามว่า เราจะต้องรู้คำพุทธวจน ไปเพื่ออะไร
คำตอบคือ เพื่อตัวเราเองมีความสุขสงบ
สร้างความเจริญให้กับชีวิต 
พัฒนาจิตตนให้เป็นอริยะ เพื่อมีความปลอดภัยไปถึงโลกหน้า
(รอดพ้นจากนรกอบายภูมและหลุดพ้นไปจากระบบของกรรมได้ในที่สุด)

เพื่อให้สมกับที่พุทธะได้ทรงเสียสละ พากเพียร
ในการแสวงหาความรู้-วิธีหลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งปวง
และทรงมีพระเมตตาสั่งสอนสัตว์โลกให้รู้ตามและหลุดพ้นด้วย